Obraz na planie stojącego prostokąta przedstawia jesienny pejzaż ze sztafażem. Malarz ukazał pasterkę przechodzącą brzegiem lasu i prowadzącą niewielkie stado krów. Na pierwszym planie błyszczy lustro wody i światło odbijające się w kałużach, a także okazałe dęby. Na dalszym planie widać łąkę (pastwisko), poprzecinaną ścieżkami i usytuowaną na skraju liściastego lasu. Dzieło cechuje delikatne światło padające pod małym kątem, co jest charakterystyczne dla jesiennej aury, w naszych szerokościach geograficznych. Malarz świetnie uchwycił nastrój chwili panujący w słoneczne jesienne popołudnie. Sposób ukazania przyrody jest pozbawiony przesadnej malowniczości, czemu towarzyszy próba rzeczowego odwzorowania otaczającego świata. Doskonale opanowany warsztat, trafnie dobrana paleta barw, umiejętne operowanie światłem - wszystko to wskazuje, że mamy do czynienia z malarzem akademickim. Autor tego dzieła niewątpliwie był pod wpływem pejzażystów monachijskich, a przede wszystkim francuskich barbizończyków.
Barbizończycy, Szkoła z Barbizon – grupa francuskich malarzy, działająca w latach 1830-1860 w okolicach Barbizon (stąd nazwa) i tworząca głównie pejzaże. Grupa malarzy, pod przewodnictwem Théodora Rousseau, uciekła od ekspansywnego miasta na wieś, aby uniknąć związanej nieodłącznie z cywilizacją dehumanizacji. Jako swoje miejsce odosobnienia wybrali wioskę Barbizon w okolicach Fontainebleau, gdzie mogli bez skrępowania szukać natchnienia w naturze podczas spacerów po tamtejszych lasach. Większość Barbizończyków przeprowadziła się do wioski w latach 40. XIX wieku. Pejzażyści z Barbizon posługują się spokojną paletą ziemistych barw, a za pomocą cierpliwego kładzenia barwnych plam i smug uzyskują efekt migotania światła między gałęziami drzew. Rysują z natury, później dopracowując płótno w pracowni. Trudno właściwie mówić o wyraźnej indywidualności poszczególnych twórców. Jedni malarze preferowali czysty pejzaż, inni decydowali się na portretowanie zwierząt, np. krów lub zwierząt leśnych. Inni kierują się w stronę naturalizmu, przedstawiając sceny z życia tamtejszych wieśniaków. Oprócz Théodore’a Rousseau w Barbizon malowali także: Camille Corot, Jean-François Millet, Charles-François Daubigny, Jules Dupré, Narcisse Díaz de la Peña, Constant Troyon, Józef Szermentowski.
Autor nieznany, prawdopodobnie Niemcy lub Francja. Nie udało się odnaleźć sygnatury na płaszczyźnie płótna w świetle widzialnym. Jedyną wskazówką dotyczącą autorstwa, jest stara naderwana naklejka galerii lub domu aukcyjnego, przyklejona do krosna z tylu obrazu, na której piórem napisano prawdopodobnie E. Lebeck (lub E. Leberk ?).
Czas powstania to prawdopodobnie koniec XIX w. lub początek XX w.
Obraz ten jest stosunkowo duży (wysokość wraz z ramą to prawie 1 metr). Dodatkowym atutem tego obrazu - jest przepiękna, pozłacana, bogato zdobiona rama, która jest zachowana w dobrej kondycji. Rama jest drewniana, masywna, posiada piękne ornamentowe zdobienia, z motywami florystycznymi.
Olej na płótnie. Obraz oprawiony w ramę z ornamentowymi zdobieniami. Wymiary w świetle ramy: 66x49 cm. Wymiary wraz z ramą: 98,5x80,5 cm. Niesygnowany. Z tyłu naklejka z napisem prawdopodobnie "E. Lebeck" (lub E. Leberk ?), obok "No 2". Ponadto na krośnie napis: "E. Lebeck" (?), Oranienburger Straße 33
Stan zachowania obrazu dobry. W lewym dolnym rogu obrazu, widoczne pionowe ubytki w warstwie malarskiej (przetarcia), w dolej części i na rogach mniejsze przetarcia. Płótno w stanie oryginalnym - brak widocznych ingerencji i zabiegów konserwatorskich. Płótno jest nieco zabrudzone - wymaga czyszczenia. Rama w stanie bardzo dobrym - widoczne jedynie drobne ubytki.
