Scena rodzajowa. Na pierwszym planie ukazany został polski ułan oraz dwa konie odpoczywające po trudach galopu, a także urodziwa dziewczyna w polskim stroju ludowym. Scena osadzona została w pięknej kolorowej letniej scenerii. W tle typowo polski krajobraz; zagrody kryte słomą oraz brzozy charakterystyczne dla kossakowych pejzaży. Na horyzoncie widać ścianę lasu.Obraz ten powstał w 1935 roku, a więc przed II wojną światową. W tym okresie artysta podejmował tematy historyczne, malował głównie sceny z wojen napoleońskich i walk legionowych w okresie I wojny światowej. W okresie międzywojennym Jerzy Kossak malował też sceny rodzajowe z motywami trudów ułańskich, koni, spotkań żołnierzy i dziewcząt; często wtedy sięgał po motyw ułana i dziewczyny.

Stan zachowania: obraz posiada ubytek w warstwie malarskiej w postaci pionowej rysy/zadrapania o długości około 5 cm - widoczne na zdjęciach.


Biografia:

Jerzy Kossak (1886 - 1955), herbu Kos (ur. 11 września 1886 w Krakowie, zm. tamże 11 maja 1955), polski malarz, syn Wojciecha Kossaka, brat Magdaleny Samozwaniec i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Jerzy Kossak dorastał obserwując pracę swojego dziadka i ojca. Już w dzieciństwie wykazywał spore uzdolnienia plastyczne i był wielką nadzieją dla swojego ojca Wojciecha. Szlifował swój talent w pracowni ojca. Pierwszą wystawę miał 1910 roku w Krakowie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Jego talent został dostrzeżony, a wystawiony cykl napoleoński zebrał pochlebne opinie. W czasie I wojny światowej służył na froncie włoskim w randze porucznika pułku ułanów austriackich. W okresie międzywojennym malował w pracowni stworzonej przez Wojciecha. Był dwukrotnie żonaty: z pierwszego małżeństwa z ziemianką Ewą Kaplińską miał córkę Marię, z drugiego, z Elżbietą Dzięciołowską-Śmiałowską dwie córki, Glorię i Simonę. Do końca życia mieszkał wraz z drugą żoną i córkami w Kossakówce – rodzinnym domu Kossaków, kupionym jeszcze przez dziadka Juliusza. Od początku swojej drogi artystycznej naśladował ojca, wybierał te same tematy. W okresie służby wojskowej namalował wiele scen o tematyce wojennej. W latach międzywojennych sięgnął do zarzuconego już przez ojca wątku napoleońskiego. Wtedy namalował "Odwrót Napoleona spod Moskwy" (1927), "Bitwę pod piramidami" (1927), "Huzara z koniem w pejzażu zimowym" (1938). Walkę polskich legionów utrwalił na płótnach: "Pościg 6. Pułku Ułanów za bolszewikami" i "Pościg ułanów krechowieckich za bolszewikami", "Majora Edwarda Rydza Śmigłego na czele III Batalionu Pierwszej Brygady Legionów prowadzącego atak na pozycje rosyjskie pod Laskami w dniu 28 października 1914 r.". Nie obca mu była również tematyka folklorystyczna, malował wesela krakowskie i góralskie, sceny polowań (Bieg myśliwych z psami za jeleniem z 1927 r.). Spod jego pędzla wyszło wiele portretów.