W charakterystycznej dla artysty, horyzontalnej kompozycji, w zimowej aurze, malarz umieścił scenę rodzajową z życia polskiej wsi z czterema zaprzęgami ciągniętymi przez pięć koni (trzy kasztany i dwa siwe). Przy saniach widoczny jest pies. Grupa zmierza w lewą stronę, na saniach siedzą mężczyźni. Po prawej stronie, przy drodze, po której podążają zaprzęgi stoi prosta, drewniana kapliczka, a w oddali chata pokryta śniegiem. Kompozycja jest dość rozbudowana. Akwarela ta wyróżnia się piękną, żywą kolorystyką z charakterystyczną dla Setkowicza perspektywą z jakiej ukazana jest scena oraz z typową dla niego manierą malarską. Obraz ten jest bogaty w wiele szczegółów i detali, jak chociażby tropy zwierząt na śniegu, cienie, elementy uprzęży koni, niuanse ubioru..etc. Malarz mistrzowsko odzwierciedlił szczegóły anatomiczne ludzi, a przede wszystkim koni co przy tak trudnej i wymagającej technice jaką jest akwarela jest nie lada sztuką i świadczy o jego kunszcie artystycznym.



Obraz za szkłem oprawiony w passe-partout.
Obraz posiada orzeczenie wystawione przez DESE potwierdzające autentyczność.

Adam Setkowicz (Kraków 1876 - Kraków 1945) to popularny malarz scen rodzajowych z zaprzęgami, polowaniami, saniami i śniegami, malowanych akwarelą bądź olejno, w których wyraźnie nawiązywał do prac Alfreda Wierusza-Kowalskiego, Józefa Brandta czy też Juliana Fałata. Artysta w latach 1897-1898 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Teodora Axentowicza, a w 1933 roku brał udział w wystawie w Piotrkowie Trybunalskim.