Biografia

Victor Vasarely - (ur. 9 kwietnia 1906, Pecz, Węgry, zm. 15 marca 1997, Paryż, Francja). Wybitny, węgiersko-francuski artysta, jeden z czołowych przedstawicieli sztuki współczesnej, prekursor ruchu op-art. Autor dzieła uważanego za pierwszy przykład tej sztuki – „Zebry” z 1930 roku. Wielka sława i uznanie jakie zyskał, zapewniły mu trwałe miejsce w historii. Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie w Budapeszcie. Po dwóch latach, w 1927 roku, rozpoczął naukę w prywatnej szkole artystycznej Podolini-Volkmann. Na przełomie 1928 i 1929 roku zapisał się do szkoły Sándora Bortnyika – węgierskiego malarza i grafika, której propagował idee Bauhausu (nazwa ta dotyczyła uczelni artystyczno-rzemieślniczej w Weimarze oraz kierunku architektonicznego w obrębie niemieckiego modernizmu, głoszącego m. in. funkcjonalizm, połączenie techniki ze sztuką czy znaczącą rolę czynników społecznych w architekturze i projektowaniu). Wywarły one znaczący wpływ na twórczość młodego artysty. Zwrócił wówczas uwagę na sztukę abstrakcyjną i konstruktywizm, bliska stała mu się idea sztuki odpowiadającej na potrzeby społeczeństwa industrialnego. W 1929 roku powstały istotne dla malarstwa Vasarel’ego prace “Blue Study” i “Green Study”. Rok później poślubił koleżankę ze studiów Claire Spinner oraz zamieszkał w Paryżu. Podjął pracę jako konsultant kreatywny i grafik w agencji reklamowej Havas i popularnej drukarni Draeger. Od 1929 do 1946 datuje się wczesny, graficzny okres twórczości Victora Vasarely. Obejmował on zainteresowanie abstrakcja kinetyczną, perspektywą, światłocieniem, fakturą. Powstały w tym czasie m. in. „Girl-Flower” (1934 r.) i „Chess Board” (1935 r.). Motywy pejzażowe i autoportrety pojawiają się w malarstwie artysty między 1935 i 1947 rokiem. Naznaczone były wpływem surrealizmu i kubizmu, głównych kierunków artystycznych tego czasu. Niemniej jednak Vasarely już wówczas wykazywał tendencje do schematyzacji i uproszczeń. Podczas pobytu w Belle-Isle i we francuskim Gordes, artysta skupił się na abstrakcji i geometryzacji form. Interesującymi pracami z lat 50-tych były przykładowo rysunki przedstawiające popękane kafelki na stacji paryskiego metra Denfert-Rochereau czy „Homage to Malevitch” (Hołd Malewicza). Między 1948 i 1958 rokiem artysta stosował kontrastowe zestawienia kolorów i zasady aksonometrii, które dawały ciekawe efekty kompozycyjne. W tak zwanym czarno-białym okresie (1954-1960) wykonywał grafiki. Zainteresowania artysty obejmowały również fotografię. Vasarely, obok Duchampa, Herbina, Man Raya wystawiał w paryskiej Denise René Gallery. W 1955 roku opublikował „Manifeste Jaune”, w którym zawarł ważne pojęcie „kinetycznej plastyczności”. Rozwijał swoją twórczość w obrębie sztuki kinetycznej, zagadnień ruchu, geometryzacji kształtów. W malarstwie stosował złudzenia optyczne, które miały charakter prekursorski. Początkowo w czerni i bieli, następnie z wykorzystaniem np. dwukolorowych elementów kolorystycznych (od 1960 roku). W efekcie kompozycja stawała się dynamiczna, imitowała ruch. Vasarely był pomysłodawcą „Alphabet Plastique”, czyli stworzenia uniwersalnego języka sztuki. Sama idea wywodziła się od malarzy abstrakcjonistów z początku XX wieku. Vasarely zmieniał kształty i kolory, stosował ogromną ilość kombinacji, tworzył iluzję. Wykorzystywał nowe technologie, inspirował się teorią percepcji Gestalt (rozumianą również jako forma psychoterapii). W 1965 roku artysta uczestniczył w wystawie „Responsive Eye” w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, która w szczególny sposób poświęcona była sztuce optycznej – „sugestii ruchu bez rzeczywistego ruchu”. Wówczas został uznany twórcą op-artu. Artysta eksperymentował w obrębie ruchu i percepcji, np. deformując linie, odkształcając elementy kompozycji, wykorzystując kształty kuliste, pulsowanie linii. W roku 1976 powstała Fundacja Victora Vasarely w Aix-en-Provence we Francji. W Budapeszcie ma swoją siedzibę muzeum artysty.

Victor Vasarely był założycielem ruchu op-art i jednym z najbardziej znaczących twórców sztuki współczesnej. Innowacyjność, nieszablonowe spojrzenie na sztukę i odbiorcę, pozwalają zaliczyć prace tego artysty do przełomowych. Zajmował się m. in. sztuką kinetyczną, problematyką ruchu i przestrzeni. Ten artysta węgierskiego pochodzenia już w latach 30. XX w. tworzył pierwsze dzieła komponowane ze zrytmizowanych, głównie biało-czarnych elementów, dających wrażenie głębi i ruchu. Ważna dla niego stała się rola przestrzeni w obrazie, uzyskiwana tylko i wyłącznie przy pomocy abstrakcyjnych plam barwnych. W późniejszej swej działalności zróżnicował kolorystykę dzieł, tworzył wykorzystując złożone układy wzorów i barw, dzięki czemu powstawała iluzja trójwymiarowych figur geometrycznych.

Opis

Serigrafia barwna na podstawie pracy "Planetary Folklore IX" powstałej w 1973r. Jest to charakterystyczna dla Vasarely’ego iluzoryczna trójwymiarowa kompozycja w kształcie siatki/kostki, której powierzchnie wydają się drgać i falować. Ukazana praca to przykład analitycznego, precyzyjnego myślenia twórcy, a jednocześnie jego niesamowitej wyobraźni przestrzennej. Widzimy tutaj połączenie geometryzacji i optycznego złudzenia. Efekt imitujący ruch artysta uzyskał poprzez specyficzne zestawienie kształtów i kolorów. Z kolei efekt trójwymiarowości, wywołany jest poprzez deformację oraz "pulsowanie" stosowanych w obrazie linii.
Serigrafia wydana w XX wieku w ekskluzywnej limitowanej serii. Praca ta jest pięknie i profesjonalnie oprawiona za szkłem w passe-partout i mosiężną ramę z tabliczką z napisem "Vasarely". Do pracy dołączone jest specjalne pudełko. Praca ta szczególnie pięknie prezentuje sie w nowoczesnych wnętrzach (ale nie tylko).

Parametry i stan zachowania

Serigrafia barwna/papier. Praca niesygnowana. Wymiary: 21x21 cm (zadruk). Wymiary wraz z ramą: 42x42 cm. Edycja limitowana - z tyłu l.d. numer "21-6 E" Praca profesjonalnie i solidnie oprawiona za szkłem w passe-partout i mosiężną ramę z tabliczką z napisem "Vasarely". Do pracy dołączone jest oryginalne kartonowe pudełko z napisem "VASARELY".
Stan zachowania serigrafii oraz ramy: bardzo dobry. Stan pudełka: dobry - widoczne pewne rysy i wgniecenia.