Teofil Kwiatkowski (1809-1891) - Scena nadmorska z postaciami kobiet
akwarela na papierze

Nastrojowa akwarela z okresu pobytu malarza we Francji przedstawiająca scenę nadmorską z trzema kobiecymi postaciami, utrzymana w charakterystycznej dla Teofila Kwiatkowskiego miękkiej, malarskiej manierze i subtelnej gamie kolorystycznej. Artysta skupił się na poetyckim nastroju chwili – melancholijnym oczekiwaniu, kontemplacji przestrzeni i morza. Zredukowany krajobraz, oszczędność środków oraz lekkie laserunki podkreślają romantyczny ton obrazu.
Kwiatkowski, wybitny polski malarz romantyczny związany przez większą część życia z paryską emigracją po powstaniu listopadowym, znany jest przede wszystkim jako bliski przyjaciel Fryderyka Chopina i autor jego portretów. Jego twórczość obejmuje jednak także malarstwo rodzajowe oraz sceny o nastrojowej ekspresji romantycznej, czego prezentowana praca jest interesującym przykładem.

Stan zachowania: ślady czasu, miejscowe przetarcia i przebarwienia odpowiednie dla wieku pracy; rama oryginalna z ubytkami.

Biografia:

Teofil Kwiatkowski (Pułtusk 1809 - Avallon w Burgundii 1891) - wybitny przedstawiciel romantyzmu w malarstwie polskim - w latach 1825-1830 studiował malarstwo na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u A. Brodowskiego i A. Blanka. Jako oficer 4. pułku piechoty walczył w powstaniu listopadowym; po klęsce jego emigrował do Francji, gdzie pozostał do końca życia. początkowo przebywał w Avignonie, później w Paryżu. Tu studiował jeszcze u A. Toussainta, P. Sentiesa, J. L. Dulonga i L. Cognieta. Utrzymywał bliskie kontakty ze środowiskiem emigracyjnym, m.in. z rodziną ks. Czartoryskich, Adamem Mickiewiczem, Fryderykiem Chopinem, Cyprianem Kamilem Norwidem, Teofilem Lenartowiczem. Wielokrotnie portretował Chopina (także na łożu śmierci), któremu poświęcił też dużą, symboliczną kompozycję Bal w Hôtel Lambert - Polonez Chopina. Malował piękne, przesycone romantyczną aurą krajobrazy z Prowansji i Burgundii. Malował obrazy olejne i bardzo liczne, mistrzowskie akwarele – portrety, pejzaże, sceny rodzajowe, patriotyczne, kostiumowe i alegoryczne. Jego dzieła odznaczają się niepoślednimi walorami kolorystycznymi, emocjonalnym stosunkiem do natury, a także typowo romantyczną skłonnością do fantazji i metafory, zabarwionej często odcieniem melancholii. Artysta wystawiał, m.in. na oficjalnych Salonach paryskich (1839-1881), nadsyłał swe prace także na wystawy krajowe (1862-1873 TZSP w Warszawie). Jego obrazy, akwarele, rysunki znajdują się w Muzeum Mickiewicza w Paryżu, w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, pozostałe są w rękach prywatnych we Francji. Na rynku antykwarskim są rzadkością.