Litografia barwna pt. "Lilie" na papierze bez ramy. Litografia wypuszczona przez syna malarza (Jean Kisling) w limitowanej serii egzemplarzy.
Sygn. z płyty l.d.: Kisling, napisy oł. pod ryc. l.: H. C./25 „s”, p.: Jean Kisling (na owalnej suchej pieczęci z napisem w otoku Atelier Kisling)
Biografia:
Mojżesz Kisling (1891 - 1953) . Artysta malarz, przedstawiciel Ecole de Paris. Urodził się w Krakowie. Naukę rozpoczął na krakowskiej ASP w pracowni Józefa Pankiewicza. Na stałe osiadł w Paryżu w 1911 roku, gdzie związał się z grupą artystów żydowskiego pochodzenia przybyłych głównie z Rosji i Europy Środkowo- Wschodniej i stał się jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Ecole de Paris. Czasy I wojny światowej odsłużył w polskim oddziale Legii Cudzoziemskiej, dzięki czemu uzyskał obywatelstwo francuskie. W dwudziestoleciu międzywojennym odnosił największe sukcesy artystyczne, jednocześnie wiele podróżując po Włoszech, Holandii, Anglii. Często wyjeżdżał również do Prowansji. Mieszkając na Montparnasse stał się znaną postacią w towarzystwie, a jego pracownię odwiedzało wiele wybitnych artystów. Wiele wystawiał, zwłaszcza na Salonie paryskim i licznych galeriach całej Europy, w kraju zaś w Krakowie i Warszawie. W czasie II wojny wstąpił do armii francuskiej, następnie wyjechał do Nowego Jorku. Po powrocie w 1945 osiadł na stałe w Sanary-sur-Mer. Jego pracownia w Paryżu przy rue Joseph-Bara 3 na Montparnassie była miejscem spotkań artystyczno-intelektualnej elity; bywali w niej Pablo Picasso, André Derain, Juan Gris, Amedeo Modigliani, Chaim Soutine, Charlie Chaplin i Ernest Hemingway. Malarz znany i ceniony nie tylko w Polsce ale i na świecie.
W jego twórczości początkowo są widoczne wpływy sztuki Władysława Ślewińskiego, Picassa, Braque'a, Grisa, później chwilowo Cezanne'a. Dzięki tym wpływom stworzył własny niepowtarzalny styl opierający się na lekkiej deformacji form obwiedzionych konturem, intensywnych barwach zwłaszcza w pejzażach. W międzywojennej twórczości artysty przeważał typ lirycznego wizerunku. Twarze modelek i modeli poddane były jednorodnej stylizacji: ich wyróżnikiem był wydłużony, migdałowy kształt wyolbrzymionych oczu, starannie wyrysowane łuki brwiowe i usta. „We wczesnej fazie twórczości Kislinga z lat 1912-18 znalazła wyraz fascynacja sztuką Cezanne'a; w martwych naturach i pejzażach artysta syntetyzował i geometryzował bryły, spiętrzał plany kompozycyjne, wprowadzał podwyższony punkt widzenia zacieśniający przestrzeń obrazową. (…) Pod wpływem kontaktów z kubistami malował południowo-francuskie pejzaże o geometryzującej stylistyce zapożyczonej z obrazów Picassa i Braque'a z ok. 1909 roku. Poszukiwał formuły dekoracyjności, w której zsyntetyzowane bryły architektoniczne współgrają z organicznymi formami natury. (…) W pejzażach ujmował kształty sylwetowo, zaś barwom nadawał intensywność porównywalną z fowistyczną paletą. W latach 1917-18, prócz widoków z Saint-Tropez, które cechowała rozbielona paleta i eteryczność, powstawały krajobrazy o pogłębionej ekspresji ewokowanej przez gamę ostrych, mocnych, kontrastowo zestawionych barw; te graniczące z abstrakcją, stężone w wyrazie kompozycje malowane były impastowo, ukośnymi pociągnięciami pędzla. Niektóre widoki portów z żaglówkami i opustoszałym nadbrzeżem nawiązywały do poetyki "malarstwa metafizycznego". W pejzażach Kisling nawiązywał także do szesnastowiecznych schematów kompozycyjnych, przedstawiając krajobrazy rozległe, budowane kulisowo, o sugestywnie oddanej głębi przestrzennej”
Dominują u niego barwy nasycone zwłaszcza czerwone, róże, błękity i fiolety.
